Naast eventstylist werk ik tijdens het festivalseizoen ook als decorbouwer. Over mijn werk als decorbouwer ben ik geïnterviewd door Grazia. Lees het hier terug:
IT'S A WOMAN'S WORLD
Decoropbouwer op festivals, UX-designer in de techwereld of timmerman door heel Nederland. Beroepen waarin je misschien niet zo snel vrouwen zou verwachten, maar de drie die Grazia sprak, staan zeker hun mannetje.
TEKST MILOU WINDHORST
Lisanne van Elsen (30) bouwt decors op festivals en andere evenementen, als enige vrouw binnen het bedrijf. ‘Er heerst nul seksuele spanning op het werk; mijn collega’s voelen als maten.’
“Al tijdens mijn hbo-studie communicatie wist ik dat ik ooit in de evenementenbranche wilde werken. Een vriend van me organiseerde vroeger festivals in Oegstgeest. Ik hielp hem toen al met bamboematten aan hekken tiewrappen, schilderen, sjouwen, timmeren, zagen en schroeven. Later werd mijn broer voorman bij het Leidse evenementenbureau Doorgedraaid en heeft hij een goed woordje voor me gedaan. Inmiddels werk ik daar een jaar. Ik bouw voornamelijk decors op. Dj-booths, overkappingen en layher-torens (soort steigerconstructie, red.),bijvoorbeeld. Afgelopen jaar stond ik op Defqon1 en het Formule 1-circuit in Zandvoort, dat is toch vet? Soms zijn er plekken op de gastenlijst en mag ik blijven – een leuke bijkomstigheid. Al dat sjouwen en opbouwen vraagt veel van mijn lichaam, want het is wel zwaar werk. Maar omdat je mij niet snel in de sportschool zult terugvinden is dit voor mij ideaal. Sinds ik dit werk doe, ben ik acht kilo afgevallen. Da’s een mooi bijkomend voordeel. Als je me ziet, zou je misschien niet zeggen dat ik zulk ‘mannelijk’ werk doe.
In mijn vrije tijd, als ik naar een verjaardag of ander feestje ga, draag ik graag make-up, heb ik mijn haren lekker los en trek ik een leuk jurkje aan. Tegelijkertijd zit ik altijd met mijn benen wijd en moet ik mezelf eraan herinneren dat zoiets niet in elke outfit handig is. Toen mijn vriend me laatst hielp om bij mij in huis iets te fixen, was-ie onder de indruk. ‘Het is voor het eerst dat ik een vrouw heb ontmoet die een beetje knap gereedschap in huis heeft’, zei hij lachend. Mijn broer grapt weleens tegen onze collega’s dat ik zijn kleine broertje ben. Binnen het bedrijf ben ik de enige vrouw. Ik vind het heerlijk om met alleen maar mannen samen te werken. Het is een andere vibe. Mannen zijn praktisch, direct en duidelijk – geen gezeik.
Tegenwoordig wordt er van alles van gevonden, maar ik hou best van een seksueel getinte grap. Ik kan ze goed incasseren, maar maak ze zelf ook. En als ik me ergens toch niet prettig bij voel, dan zeg ik dat meteen – in plaats van achteraf, tegen HR. Toen ik laatst in het chique hotel Huis ter Duin was voor een evenement, vroeg een medewerker van het hotel of we de boel kwamen versieren. ‘Ja, en jou ook, als je niet uitkijkt’, riep ik terug. Ik heb gewoon een relatie, hè, maar dat vind ik nou humor.
Er heerst nul seksuele spanning op het werk; mijn collega’s voelen als maten. Ik voel me heel veilig tussen hen. Sterker nog: als iemand me iets zou flikken, staan ze direct met zijn allen paraat om verhaal te halen. Het enige ‘minpunt’ aan vrouw zijn in een mannenwereld – als ik iets moet noemen – is dat ik soms word onderschat. In het begin zeiden collega’s, of mensen met wie ik voor het eerst werkte, soms nog dingen als: ‘Ik help je even’,
‘Lukt dat wel?’ of ‘Zal ik het maar doen?’ Inmiddels heb ik mijn strepen verdiend. Ik ben me ervan bewust dat ik niet voor eeuwig decors zal opbouwen. Soms doe ik drie dagen achter elkaar, tien uur per dag, zwaar fysiek werk. Ja, dan ben ik blij als ‘t weekend is. In de toekomst wil ik me daarom richten op een functie als manager, voorman of planner. Wel in deze branche, want dit is het leukste werk wat er is.”
‘Afgelopen jaar bouwde ik decors op Defqon1 en het Formule 1-circuit in Zandvoort, dat is toch vet?’
